Stres

„Stres pochodzi z nagromadzonego napięcia mającego źródło w naszych wypartych i stłumionych uczuciach. Napięcie szuka rozładowania, dlatego zdarzenia zewnętrzne jedynie wyzwalają to, co tłumimy świadomie bądź nieświadomie.”

David R. Hawkins – „Technika Uwalniania

Stres najprościej można zdefiniować jako reakcję organizmu w odpowiedzi na wydarzenia, które zakłócają jego równowagę, obciążają lub przekraczają nasze zdolności do skutecznego poradzenia sobie. Wspomniane wydarzenia zakłócające określamy jako stresory. Ich źródło może być zarówno fizyczne (np. hałas, przeludnienie, choroby, katastrofy naturalne) jak i społeczne (np. brak zatrudnienia, ciąża i poród, problemy rodzinne, utrata ukochanej osoby, przestępczość). Z naukowego punktu widzenia, życie w stresie oznacza życie w trybie walki o przetrwanie. W traumatycznych okolicznościach, które nam w jakimś stopniu zagrażają (nie jesteśmy w stanie przewidzieć lub kontrolować ich skutków), włącza się układ nerwowy, zwany współczulnym lub sympatycznym, i mobilizuje ciało do wydzielenia ogromnej ilości energii w reakcji na stresor. Fizjologicznie ciało zaczyna korzystać z zasobów, które pomogą mu poradzić sobie z zagrożeniem. Źrenice rozszerzają się, byśmy mogli lepiej widzieć; serce i oddech przyspieszają, umożliwiając zerwanie się do biegu, podjęcie walki lub ukrycie się; wyrzut glukozy do krwiobiegu podnosi poziom energii dostarczanej do komórek, a krew odpływa z organów wewnętrznych, byśmy mogli poruszać się jak najszybciej. Układ odpornościowy z początku się wzmacnia, a następnie osłabia, w miarę jak adrenalina i kortyzol zalewają mięśnie, dostarczając energii do ucieczki lub walki ze stresorem. Krew odpływa z przodomózgowia odpowiedzialnego za racjonalne myślenie i zasila tyłomózgowie, ograniczając zdolność do kreatywnego myślenia na rzecz działania zgodnego w większej mierze z instynktem oraz instynktownej reakcji. Kiedy z powodu chronicznego stresu układ nerwowy przechodzi z trybu walki lub ucieczki w tryb nieustannej gotowości, ciało wykorzystuje wszystkie zasoby energii na poradzenie sobie z odbieranym z otoczenia zewnętrznego sygnałem mówiącym o ciągłym zagrożeniu. W ten sposób ciało nie ma już energii na otoczenie wewnętrzne, nie może się odbudować, a to osłabia układ odpornościowy. Z powodu przeżywanego wciąż od nowa konfliktu wewnętrznego, układ odpornościowy zaczyna atakować organizm.

Objawy chronicznego stresu:

• – zamykanie się w swojej głowie, walka ze swoimi myślami, obsesyjne myślenie,
• – brak umiejętności odpuszczenia, chęć kontrolowania wszystkiego w koło,
• – trudności z zaśnięciem, nie regularny sen, 
• – bóle głowy, migreny, nieświadome zaciskanie pieści, zagryzanie warg, zaciśnięte zęby, zaciśnięte palce u stóp, obgryzanie paznokci, napięcie mięśni szyi i ramion,
• – przewlekłe zmęczenie, ospałość, brak energii,
• – zajadanie swoich emocji, przejadanie się, lub brak chęci do jedzenia, 
• – uczucie niechęci do życia, brak sensu życia,  emocjonalne odrętwienie
• – niekontrolowany płacz lub płacz w nieoczekiwanych momentach, bez istotnej przyczyny,
• – wybuchowe, impulsywne, kompulsywne lub inne  nadmierne negatywne reakcje, nieadekwatnie do zaistniałej sytuacji,
• – szukanie regulacji swoich emocji w używkach ( alkohol, narkotyki, hazard, obsesja seksualna)
• – uczucie wewnętrznej pustki emocjonalnej,
• – uczucie wypalenia, bezsilność i bezradność, brak motywacji do działania,

Tryb przetrwania ciągły- odbiór rzeczywistości przez przeszłe przekonania, reakcje, schematy zachowania, nawyki automatyczne. Ocena teraźniejszości przez przeszłość, czyli odbieranie tego co jest w ciągle ten sam sposób, co prowadzi do błędnego koła odbioru i tworzenie ciągle tej samej rzeczywistości. Rzeczywistość, wtedy wydaje się nam wroga, oddzielona, nie akceptowana, krzywdząca, raniąca, wstydliwa. Zamykamy się w tych samych schematach myślowych i napędzamy się ciągle tymi samymi myślami, emocjami, zachowaniami.

Nie potrafimy uspokoić naszych myśli( obsesyjne myśli), ciało jest ciągle napięte, zachowujemy się dosłownie jak zwierzę, które jest gotowe do ataku, aby się bronić. Nasz instynkt jest zaburzony , układ nerwowy jest mocno naruszony, reagujemy impulsywnie na rzeczywistość. Nie ma w nas poczucia jedności z życiem, brak zaufania i wrogość do świata. Czujemy ciągłe bóle w ciele, mamy napięte różne części ciała, jesteśmy sztywni, brak w nas elastyczności, brak energii kreatywnej albo jest ona wykorzystywana do destrukcji i szukania coraz większych problemów i stwarzania powodów do cierpienia. Jesteśmy wtedy sterowani przez otoczenie i lęki związane z otoczeniem. Osoby będące w depresji i zaburzeniach lękowych ciągle odbierają rzeczywistość jako coś wrogiego, nie potrafią sobie radzić ze swoimi emocjami i wypierają je lub projektują je na innych poprzez określone schematy myślowe. Praktycznie cały czas czują się zagrożone i ich uwaga jest skupiona na zewnątrz, trzyma je ciągła kontrola otoczenia i reakcji tego otoczenia. Boją się wchodzić w kontakty z innymi ludźmi, boją się otworzyć i mówić o swoich emocjach i uczuciach. Mają wrażenie, że wszyscy się na nich patrzą i że wszystko działa przeciwko nim. Aby regulować emocje, z którymi sobie nie radzą często uciekają w różne substancje regulujące te emocje, a później się od nich uzależniają, co kończy się dalszą destrukcją. Tak naprawdę to jeden wielki schemat wypierania i zaprzeczania faktowi swojego istnienia. Patrząc na to z boku , przypomina to jedną wielką traumę odtwarzaną w tych samych schematach prowadzącą do całkowitego zamknięcia się na energie życia. Dosłownie umysł poprzez lęk przed sytuacjami traumatycznymi i czuciem dyskomfortu z nimi związanymi doprowadza do samozagłady i samo odrzucenia siebie .

Tryb przetrwania w momentach wyłącznie stresowych– reakcja stresowa, lękowa na nowe sytuacje w naszym życiu , w jakich jeszcze nie byliśmy. Czyli normalna reakcja instynktu, na zmiany w naszym życiu i na nowe doświadczenia. Można powiedzieć, że im bardziej jesteśmy otwarci na zmianę i na akceptacje niepewności  i nietrwałości tym więcej doświadczamy w naszym życiu. Jeśli jesteśmy w stanie nie oceniać tego co dzieje się w tu i teraz przez pryzmat przeszłości, czyli nie wywołujemy w sobie emocji z przeszłości(odbioru rzeczywistości poprzez te emocje)  lub też obserwujemy zaistniałe emocje bez utożsamiania się z nimi i dajemy im przepłynąć , nasz układ nerwowy zaczyna się samodzielnie leczyć i uzdrawiać. My zaczynamy rozumieć i uświadamiać sobie jaki sposób myślenia doprowadza do określonego odbioru rzeczywistości.  Nasz organizm nie produkuje już cały czas hormonów  stresu, przez co ciało odpoczywa i zaczyna się regenerować. Można by powiedzieć nasza dusza się uzdrawia, jeśli postępujemy w określony sposób.

Tryb kreacji rzeczywistości, tworzenie swego doświadczenia- to odwaga wobec życia i czerpanie przyjemności oraz radości z życia. Otworzenie się na przypływ obfitości do swojego życia i połączenie się z energią życia. Płynięcie na fali wydarzeń jakie przynosi nam życie i wykorzystywanie szans oraz możliwości jakie daje nam życie, w taki sposób jaki chcemy, bez ciągłego konfliktu wewnętrznego. Zaspakajanie swoich potrzeb emocjonalnych w sposób zrównoważony i spełnianie swoich marzeń. Wyjście poza strefę komfortu i poznawanie nowego, otwarcie się na nowe doświadczenia i tworzenie ich w swoim życiu. Akceptowanie nietrwałości i niepewności życia. Branie odpowiedzialności za swoje życie , za swoje czyny i emocje. Zrozumienie siebie swoich emocji, zrozumienie że emocje i lęk jest tylko wskazówką do rozwoju.  Większa samoświadomość i zrozumienie rzeczywistości. Nasze ciało zaczyna oczyszczać się z emocji tak jak robią to zwierzęta, czyli przez drgawki i wstrząsy, nasz instynkt się sam oczyszcza poprzez utrzymywanie go w spokoju. 

„Najbardziej oczywisty i widoczny efekt odpuszczenia negatywnych uczuć to wzrastanie, zarówno emocjonalne, jak i psychiczne oraz rozwiązanie zadawnionych często problemów.

Wraz z eliminowaniem blokad osiągnięć i życiowej satysfakcji zaczynamy doświadczać przyjemności i zadowolenia.

Szybko odkrywamy, że wszystkie ograniczające myśli i negatywne przekonania, które naiwnie przyjęliśmy za prawdę, są jedynie efektem nagromadzonych negatywnych uczuć.
Gdy dane uczucie zostaje odpuszczone, wówczas wzorzec myślowy „nie mogę” zmienia się w „mogę” oraz w „jestem szczęśliwy, robiąc to”.

Mogą się przed nami otworzyć nowe przestrzenie w życiu.

To, co dotąd było trudne i niewyrażone, może stać się bez wysiłkowe i sprawiać nam przyjemność.”

David R. Hawkins -„Technika Uwalniania”

Co wywołuje chroniczny stres i ciągłe napięcie?

• -Fałszywy obraz rzeczywistości, odczuwanie wrogości , niechęci wobec życia, brak zaufania i jedności,
• -Napędzanie się ciągle tymi samymi schematami myślowymi(obsesyjne myślenie),
• -Utożsamianie się z emocjami, emocja to ładunek energetyczny a nie cecha charakteru,
• -Brak umiejętności odpuszczania i tkwienie w tych samych stanach emocjonalnych,
• -Brak dystansu do siebie , brak refleksji nad sobą,
• -Nie umiejętność akceptacji zdarzeń, które już były, brak zgody na nie,
• -Wypieranie lub ucieczka przed swoimi emocjami, a także zamrażanie ich w ciele,
• -Brak elastyczności w myśleniu i otwartości na nowe rzeczy,
• -Walka ze sobą i brak akceptacji swoich słabości,
• -Przebywanie myślami albo w przeszłości albo w przyszłości, brak umiejętności koncentracji na tu i teraz, ucieczka przed chwilą obecną,
• -Tworzenie pędu, pośpiechu, pogoni za czymś nie określonym, pogoń za pragnieniami,
• -Brak kontaktu ze swoim ciałem,
• – Rany emocjonalne i mechanizmy obronne, zniekształcone schematy zachowywania się i myślenia,
• -Kontrolowanie wszystkiego umysłem, skupianie uwagi na zewnątrz zamiast do wewnątrz siebie,
•  Co można zrobić aby lepiej radzić sobie ze stresem ? :
• – uświadomić sobie czego dotyczy stres, jakie sytuację lękowe wywołują w nas określone emocje,
• – nawiązać kontakt ze swoim ciałem, skupiać jak najwięcej uwagi do swojego wnętrza,
• – obserwować swoje myśli i emocje, nauczyć się nimi zarządzać,
• – mieć dystans do siebie i do otaczającego świata, spojrzeć na wszystko z szerszej perspektywy, nie brać wszystkiego na poważnie,
• – skupiać się na swoim oddechu i zacząć świadomie oddychać,
• – obniżyć ważność określonych rzeczy, które znajdują się na zewnątrz nas,
• – odpuszczenie walki z rzeczami na , które nie mamy wpływu,
• – odpuszczenie chęci dominacji i kontroli wszystkiego w koło,
• – mówienie o swoich emocjach i uczuciach,
• – akceptacja zmiany, niepewności, nietrwałości życia, pozwolenie aby energia płynęła,
• – nie brać odpowiedzialności za działania , czyny słowa innych osób,
• – odpuścić perfekcjonizm i chęć bycia idealnym, zaakceptować swoje wady i słabości,
• – uzdrowić swoje rany emocjonalne, zacząć słuchać się swoich potrzeb emocjonalnych i żyć w zgodzie ze sobą,
• – praktykować medytacje, zacząć regularnie sypiać,
• – nie doprowadzać siebie do skrajnego wyczerpania, umiejętnie łączyć działanie i relaks,
•  – ćwiczyć uważne bycie w tu i teraz zarówno ciałem jak i myślami,
• – kontakt z przyrodą, obserwacja jak działa energia w przyrodzie.